Jorge Luis Valcarcel Gregorio | Jubileusz artystyczny

5 lipca z okazji Urodzin Szczecina zaprezentujemy fragment koncertu symfonicznego, którym świętowaliśmy jubileusz pięćdziesięciolecia pracy artystycznej, najsłynniejszego Kubańczyka w Szczecinie i kotlisty Orkiestry Filharmonii w Szczecinie – Jorge Luis Valcarcel Gregorio.


Wybitny pedagog, swoich wychowanków, a także melomanów przekonuje od pół wieku, że perkusja zawsze gra solo, ale w tym szczególnym dniu oddajemy pole gatunkowi, który Jorge Valcarcel lubi najbardziej:

„Razem z bratem Marcosem wchodziliśmy do świata perkusji nie poprzez instrumenty ludowe czy zestaw jazzowy, tylko od razu dzięki marimbie, kotłom i tym podobnym. Mój ojciec był przez wiele lat pierwszym kotlistą w operze w Hawanie i zabierał nas na próby. Nieraz graliśmy podczas prób na bębnie, stukając rytmy. Ojciec zapisał nas do szkoły muzycznej i od tego czasu byłem już skazany na perkusję… i to nawet na perkusję symfoniczną. Wszyscy myślą, że ja głównie szaleję na tych kongach, a tak naprawdę moją pasją jest muzyka symfoniczna”.

Pierwszym utworem, który Jorge Valcarcel wykonał 50 lat temu jako profesjonalny perkusista i członek orkiestry, była „Halka” Stanisława Moniuszki, którą wystawiała w Hawanie Maria Fołtyn, wybitna śpiewaczka operowa, zaczynająca w tym czasie karierę reżyserską. „Pamiętam, jak dyrygujący wtedy Bogusław Madey zapytał, czy dam radę… Nie mogłem wtedy przewidzieć, że ten utwór stanie się proroczy!” – śmieje się dzisiaj Jorge.

Traf chciał, że owe wykonania weszły do kanonu opowieści o polskim życiu muzycznym z powodu wielu opowieści, które o nich narosły. „Powiem Wam, między nami, że można je między bajki włożyć" – profesor Valcarcel puszcza do nas oko. "Ale do dziś zastanawiam się nad tym nieprawdopodobnym zbiegiem okoliczności. Wtedy nawet nie rozumiałem, kto to jest Halka! A dzisiaj Polska to mój dom."

„Byłem pierwszą osobą w historii Kuby, która skończyła wyższe studia perkusyjne" – kontynuuje Jorge Valcarcel. Po studiach w Polsce i kilku latach pracy na Kubie podjął decyzję o powrocie do Polski na stałe, zachowując jednak wiele przyjaźni wśród wykonawców, dyrygentów i kompozytorów, których dziś zna cały świat.