Aby zapisać się do newslettera wymagana jest poniższa zgoda i oświadczenie
Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w celu subskrypcji newslettera i na przesyłanie mi w tym zakresie informacji handlowych.
Oświadczam, że zapoznałem się z polityką prywatności i zawartą w niej informacją o przetwarzaniu danych osobowych
Tego wieczoru, gościć będziemy nadzwyczajną włoską orkiestrę I Virtuosi Italiani (dsł. włoscy wirtuozi). Zespół powstał w 1989 roku i dziś jest powszechnie uważany za jedna z najlepszych orkiestr smyczkowych w Europie. To także orkiestra niezwykle wprost aktywna. Świadczy o tym nie tylko wypełniony po brzegi kalendarz koncertowy ale i 100 albumów, które na całym świecie rozeszły się w blisko pół miliona egzemplarzy. Ci wspaniali włoscy włoscy wirtuozi zagrają dla Państwa program, w którym klasykę doprawiono szczyptą muzyki filmowej w najlepszym wydaniu.
W pierwszej kolejności zanurzymy się w dźwięki utworów dwóch wielkich włoskich kompozytorów XX w.: Ottorino Respighiego (1879 – 1936) oraz Nino Roty (1911 – 1979). Pierwszego z nich uważa się za najważniejszego włoskiego kompozytora ubiegłego stulecia, drugiego doskonale znają wszyscy miłośnicy wielkiego ekranu, bo to właśnie on stoi za muzyką z takich filmów jak chociażby Ojciec chrzestny, La Strada czy Słodkie życie.
Na początku usłyszymy Suitę nr 3 – Antique arie e danze per liuto (dawne arie i tańce na lutnię) Respighiego – utwór nawiązujący do włoskiej muzyki baroku i renesansu. Następnie zabrzmi piękny Concerto per archi (koncert na smyczki) Roty. Tak, ten wielki twórca muzyki filmowej komponował także muzykę klasyczną. Nie jest to koncert w romantycznym rozumieniu tego słowa, gdzie solista współzawodniczy z orkiestrą. To koncert w stylu barokowym, gdzie grupy instrumentów są skontrastowane brzmieniowo. Uważni słuchacze wyłapią zapewne hołd, który w tym utworze Rota składa wielkiemu Janowi Sebastianowi Bachowi, umieszczając w nim cytat z jego Suity orkiestrowej nr 3. Ale i muzyki filmowej włoskiego mistrza nie zabraknie. Zabrzmią bowiem Tańce z filmu Lampart (Il Gattopardo), za który jego reżyser – Luchino Visconti – otrzymał Złotą Palmę na Festiwalu w Cannes w 1963 roku.
Drugą część wieczoru spędzimy w towarzystwie muzyki Michaela Nymana (ur. 1944) oraz Benjamina Brittena (1913 – 1976) – wielkich brytyjskich twórców ostatniego stulecia. Pierwszy z nich także jest znany jako kompozytor muzyki filmowej chociażby do słynnego Fortepianu czy Ksiąg Prospera. Na tym koncercie usłyszą jednak Państwo Nymana w typowo klasycznym wydaniu. W złotej sali zabrzmi jego Koncert na flet i orkiestrę smyczkową nr 2, w którym w roli solisty wystąpi Massimo Merecelli. To absolutnie wybitny włoski flecista, który regularnie występuje na takich scenach jak: Carnegie Hall w nowym Jorku, Concertgebouw w Amsterdamie czy Wigmore Hall w Londynie i nagrywa dla jednej z najbardziej prestiżowych wytwórni płytowych – Decca Classics.
Koncert zakończy Simple Symphony na orkiestrę smyczkową nr 4 Brittena.
Pod pewnymi względami dzieciństwo Brittena było typowym dzieciństwem ówczesnych brytyjskich chłopców z wiejskiej klasy średniej. Britten bowiem tak samo jak oni interesował się krykietem i zodobywaniem dobrych stopni w prowincjonalnej szkole jak jego koledzy. Była jednak jedna rzecz, która wyraźnie odróżniała go od rówieśników. Zaczął komponować już jako dziecko. W wieku zaledwie 14 lat zgromadził już katalog 100 opusów, na które składały się głównie pieśni i solowe utworów na fortepian. W 1934 roku, podczas ostatniego roku studiów w Royal College of Music, Britten wrócił do utworów pisanych w dzieciństwie i wczesnej młodości – tak właśnie powstała Simple Symphony. Kompozytor zadedykował utwór swojej nauczycielce gry na altówce – Audrey Alston. Usłyszą tu Państwo mnóstwo zabawy, żartu i wyrażonej dźwiękami radości. Britten odrzucił bowiem powojenną muzyczną awangardę, próbując wejść w buty Vaughana Williamsa – kompozytora wszechstronnego, ale także wielbionego przez cały naród.
W ten chłodny, lutowy wieczór, zapraszamy na niezwykłe spotkanie z włoskimi mistrzami smyczków i muzyką, która ma w sobie ciepło sycylijskiego słońca.
Fragment Concerto per archi Roty w wykonaniu I Virtuosi Italiani pod batutą Corrado Rovarisa:
