Zakończenie sezonu

Widzisz, Mój Drogi Przyjacielu, składam się ze sprzeczności i osiągnąłem bardzo dojrzały wiek, nie opierając się na niczym pozytywnym, nie uspokajając niespokojnego ducha ani religią, ani filozofią. Niewątpliwie zwariowałbym, gdyby nie muzyka. Muzyka jest rzeczywiście najpiękniejszym ze wszystkich darów Nieba dla ludzkości wędrującej w ciemności. Sama uspokaja, oświeca i koi nasze dusze. To nie jest tratwa, do której lgnie tonący, ale prawdziwy przyjaciel, schronienie i pocieszyciel, dla którego warto żyć.

Na zakończenie sezonu artystycznego, jednego z trudniejszych w historii naszej Filharmonii, chcielibyśmy zadedykować Państwu ten piękny hołd złożony muzyce przez Piotra Czajkowskiego w jednym z listów. Z jego III Symfonią, bardzo mało znaną, wiąże się skomplikowana historia. Otóż po pierwszych wykonaniach w krajach zachodnich w 1899 roku nadano jej przydomek „Polska”. Ostatnia jej część – niezwykle widowiskowy polonez – przywodziła na myśl kompozycje Chopina pisane z myślą o naszej walce narodowowyzwoleńczej. Jednakże zamysłem kompozytora nie było odwzorowanie naszego pragnienia wolności – w imperium rosyjskim w tamtym czasie polonezami uświetniano carskie uroczystości i ważne wydarzenia. A jednak… jako człowiek doskonale wykształcony Czajkowski wiedział o znaczeniu tego tańca dla Polaków, a za samym carem Aleksandrem III raczej nie przepadał. A więc, któż może rozsądzić jak to było?

Niezmiernie żałujemy, że jeszcze tym razem z powodu ograniczeń sanitarnych nie uda nam się wykonać kilkukrotnie przekładanej „Sea Symphony” Ralpha Vaughana Williamsa, ale żeby pozostać w temacie morskim, proponujemy „Symphonie marine” Jacques’a Iberta.

Z życzeniami odpoczynku, nie tylko nad bliskim nam morzem, ale także przyjaźni, schronienia i ukojenia, jakie niesie ze sobą muzyka, dziękujemy, że towarzyszyli nam Państwo cały rok, słuchając naszych koncertów. I do usłyszenia już we wrześniu!