ELGAR | STRAUSS | BRAHMS

Albrecht Mayer to jeden z najbardziej cenionych oboistów naszych czasów. Regularnie występuje jako solista koncertowy i kameralista na całym świecie, pracuje również jako wykładowca na najważniejszych międzynarodowych kursach muzycznych i festiwalach. Od 1992 roku zajmuje stanowisko pierwszego oboisty Filharmonii Berlińskiej. Poszukując idealnego, osobistego brzmienia założył własny zespół New Seasons. Albrecht Mayer kilkakrotnie otrzymał prestiżową nagrodę ECHO-Klassik-Preis, a w grudniu 2006 został uhonorowany ETA-Hoffmann-Kulturpreis. Oboista angażuje się również w działalność charytatywną: w październiku 2011 założył Fundację Albrechta Mayera, która wspiera rozwój badań i terapii chorób siatkówki i nerwów wzrokowych.


Ciekawa jest historia powstania Koncertu na obój Richarda Straussa za sprawą Amerykanina Johna de Lancie, oboisty Pittsburgh Symphony Orchestra, który w czasie II wojny światowej służył w wojskowej orkiestrze. Po zakończeniu działań bitewnych armia amerykańska stacjonowała w bawarskim resorcie Garmisch-Partenkirchen. Tam de Lancie spotkał Straussa, którego podziwiał od dłuższego już czasu, i zadał mu pytanie: „Mistrzu, zważywszy na fakt, że w tak wielu twoich utworach są piękne, liryczne sola obojowe, czy rozważałeś kiedykolwiek napisanie koncertu na ten instrument?”. Strauss podobno rzucił tylko zdawkowe „nie” (jesteśmy w stanie zrozumieć, że nie był w nastroju do rozmowy), ale potraktował pytanie jako wyzwanie i jeszcze w tym samym roku utwór skomponował.

Nieco dłużej – prawie dwadzieścia lat – zajęło Johannesowi Brahmsowi skomponowanie Symfonii c-moll, uznanej potem za jedno z najdonioślejszych dzieł w tradycji niemiecko-austriackiej. Brahms szkicował je przez bardzo długi czas, szukając jak najbardziej adekwatnych technik i inspiracji (słynna jest jego adnotacja przy solo waltorni w ostatniej części – „Tak dzisiaj brzmiał pasterski róg!”). Prawykonanie symfonii przygotowywał pod presją porównań do Beethovena, który już wtedy uważany był za niedościgniony wzór. Brahms jednak dokonał tego, co wydawało się niemożliwe. Po wysłuchaniu długo oczekiwanego utworu dyrygent Hans von Bülow zawyrokował: „Oto Dziesiąta Symfonia Beethovena!”